Samstag, 9. Juli 2011

Svona eins og sumarfrí.


Ég fór að hugsa, núna um daginn. Ekki það að ég hugsi aldrei. Það er bara það að ég botna ekkert í þessu.

Fyrir

Eftir

Mér líður hálf skringilega að vera koma aftur heim til Íslands. Eigilega meira eins og ég sé að koma heim í sumarfrí, frekar heldur en að ég sé að flytja aftur. Ég heyri sömu rulluna aftur og aftur. "Láttu ekki svona, þú getur alltaf komið í heimsókn." Þetta er kannski ekki alveg eins auðvelt eins og að segja það. Ekki eins og skreppa út í sjoppu. Að minnstakostið yrði það illa sukkað í þeirri sjoppuferð.

Ég hef alltaf sagst vera frá danmörku þegar eg gerði eitthvern skandal. Eins og alvöru fyrirmyndar fulltrúi landsins gerir maður enga skandala. En eins og venjuleg manneskja gerði ég nokkra. Ef svo illa kemur á að eg sagði eða gerði eitthvað asnalegt þá sagðist ég alltaf vera frá Danmörku. Já, danskan kemur sér ekki svo illa eftir allt saman!

Við stóðum öll undir þakkantinum. Horfðum á haglið rigna yfir öllu. Hélt þetta myndir aldrei taka enda. Ljóta veður síðasta daginn.
"Árný? Hvað hefðiru viljað gera öðruvísi á árinu?" - Ég hef velt þessari spurningu fyrir mér. Ekki flókið svar. "Ekkert".
"Árný? Hvernig finnst þér að vera fara aftur til baka? "skrítið"
"Árný? ... Hvað fannst þér best á árinu?" Fyrsta skipti get ég ekki gefið upp svar. Er ekki viss um að það sé til eitthvað eitt svar við svona spurningu. Ef þau bara vissu!

Mannstu Laura þegar þú drógst mig, mállausa og bjánalega í fyrsta partýið. Og Julian lét mig ekki vera.

Mannstu Julian hvað þú áttir aldrei séns í að gera mig orðlausa, alveg sama hvað þú reyndir(Pussy)

Mannstu Sofia þegar við klifruðum yfir tveggja metra girðinguna á sokkalaustunum eftir að hafa ekki nennt að labba hinumegin út úr skólaveislunni.

Mannstu Laura þegar við gerðum garðinn frægann í neon lituðum sundbolum í leikfimi.

Mannstu Pascal, svipinn á Marcel þegar þú sast heima við eldhúsborðið.

Mannstu Mario, eftir afmælinu þínu. Kökunni frægu og krömdu pizzunni sem ég kom með. Svo drógstu okkur öll á operuna í þvílíkri stemmingu.

Mannstu Reto, hvað þú varst alltaf hneykslaður á því hvernig ég væri, áður en þú kynntist mér.

Mannstu Oli, eftir Geuensee.

Mannstu Fabi hvað það var gaman hjá okkur á Fastnacht.

Mannstu Julia eftir þessum of fáum dögu sem við áttum.

Muniði strákar eftir fótboltamótinu þegar við vorum ranglega rænd sigrinum. Meigum þó eiga það að við vorum og erum enn flottust.

Mannstu Simeon hvað ég ruglaði í þér fyrir Maturaballið. Þú minntir mig svo á vin minn hér.

Pascal mannstu eftir Mauensee hjólamaraþoninu.

Danilo mannstu þegar þú sagðist ætla koma og hjálpa mér að pakka niður. En það eina sem við gerðum var að hengja upp eitthvern bjánaleg blöð og hlægja.

Eithel mannstu eftir heimferðinni frá Angelu.

Liri, Julian, christian, cyril und.... Muniði eftir lokapartýinu ykkar.

Yannick mannstu þegar ég lofaði að við skildum skella okkur á einn bjór við tækifæri. Þú átt loforðið inni.

Mannstu Sami hvað þér fannst fyndið þegar ég mætti í inniskónnum í skólann.

Mannstu Lukas þegar þú þurftir að íta mér upp brekkuna til Chregi afþví ég gat ekki hjólað meir.

Luzia mannstu eftir göngu maraþoninu okkar á Maturaballinu.

Danilo mannstu hvað ég sagði við þig áður en þú fórst heim úr afmælinu hans Jérome.

Mannstu Laura hvað við náðum strax vel saman......

Muniði öll eftir gærkvöldinu? Ég hlakka til að sjá ykkur eftir "nokkrar" vikur! Schade, að það séu ekki fleiri dagar í árinu!

Ps. Ég vona að ég hafi verið jafn eftirminnilega ( en á annan hátt) eins og Lulu!

Google translate

Þetta verður þó kannsti stökk í ferðamálaiðnaðinum!